BeauSoleil kennen we van de strakke stevige cajunmuziek. Dit album klinkt toch heel anders dan wat we van de groep gewend zijn. Allereerst had de groepsaanduiding anders moeten zijn, namelijk: Michael Doucet avec BeauSoleil. Gitane cajun lijkt namelijk meer een project van fiddler/zanger Michael Doucet, dan dat het een band-cd van BeauSoleil is. De cd is over het algemeen te rustig en te ingetogen. Maar dat maakt Gitane cajun niet minder, al moet ik toegeven dat de verveling na een half uur wel een beetje begint toe te slaan. Ik mis de echte power en gedrevenheid. Doucet en consorten doen hun best, maar waarschijnlijk heeft Doucet eerst zijn plannen uitgewerkt voordat hij zijn bandmaten optrommelde. Gitane cajun klinkt slepend en soms wel traag, al staan er een aantal sterke tracks op. Wat te denken van de ode aan wijlen Boozoo Chavis in Bye, bye Boozoo, of het door Lawrence Walker gecomponeerde Lena Mae. In de tekst van de song Gitane Cajun vinden we een stukje uitleg terug over dit uitstapje van BeauSoleil: het slaat op het zigeunergehalte van de cajuns. Opgejaagd reisden ze zowat het hele Noord-Amerikaanse continent door om een eigen plek te vinden in Louisiana. Dat zigeunerachtige is ook het element dat sterk naar voren komt op deze cd. Is niks mis mee, maar als je anders gewend bent, dan kan die omslag toch wel tegenvallen.
Ron Janssen

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 28-1-05 .