STEVE RILEY & THE MAMOU PLAYBOYS
Bon rêve
(Rounder Records 116 616 084-2 / Munich)
Steve Riley en consorten verraste zijn fans in 1998 met het album Bayou Ruler. Deze omslag in zijn muziek werd hem niet door iedereen in dank afgenomen. Riley en companen had het traditionele cajunpad verlaten en was gaan experimenteren met swampop, zydeco en big-band elementen. Hij trachtte een soort vintage-sound te creëren, maar dan in het hier en nu geplaatst. Opvolger Happytown was daar een voortzetting van, en ook dit album kon de echte cajunliefhebber niet bekoren. Maar nu is Riley en de Playboys helemaal terug met Bon rêve. Het resultaat is een album met doorgaans allemaal cajunmateriaal. Zijn uitstapje en experimenten hebben de groep goed gedaan, getuige de typerende sound die Steve Riley & The Mamou Playboys weet neer te zetten. In het groepsgeluid is die vintage-sound heel duidelijk aanwezig, en dat maakt Bon rêve zo´n interessante cd om naar te luisteren. Wat we horen is Steve Riley van voor Bayou Ruler, maar dan met een nog degelijker en strakker geluid. Ook op dit album staan wederom een paar nummers die niet helemaal aansluiten bij datgene wat men van hem verwacht, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik die experimenteerdrift de afgelopen jaren zeer interessant heb gevonden. Hier staat een stukje dynamiet op de planken, dit is een fantastische groep geworden die alle kwaliteiten in huis heeft om tot de absolute top te behoren. Alles is aanwezig: sterke instrumentalisten die hun instrumenten tot in de puntjes beheersen, en een meerstemmige zang die staat als een huis. Op Bon rêve staan weinig eigen composities maar hoofdzakelijk bewerkingen van werk van onder andere Dennis McGee, Lawrence Walker, Belton Richard en Austin Pitre. Ouder cajunmateriaal met volwaardige bandarrangementen. De nieuwe gitarist Sam Broussard zingt zijn eigen compositie Bon rêve. Verder wisselen accordeonist Steve Riley en fiddler David Greely elkaar af met de vocalen. Twee zydeconummers van respectievelijk Amedée Ardoin en Carton Frank werden bewerkt tot muziekstukken die goed in het algehele repertoire passen. Al met al een lekker lange cd die helemaal de pan uit swingt. Een klein puntje van kritiek wil ik uitspreken betreffende de vele reverb die in de eindmix op de cajunaccordeons zit. Maar verder is dit ongetwijfeld het beste wat ik van deze superformatie ooit gehoord heb.
Ron Janssen

 
   

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 20-1-04 .