Qua
opname vind ik het een hele krachtige CD, ook heel open: je kan alles
heel goed horen, de verhouding van de instrumenten tot
elkaar. Heel sterk voor een live CD.
Ook leuk dat ze ook deze keer
weer veel eigen nummers erop hebben gezet. De numers van Dirk
Powell hebben een heel eigen stijl, te gek hoe hij ze iedere keer weer
verzint.
Er is een mooie afwisseling tussen de C en de D accordion. En ook
de afwisseling van de verschillende stijlen muziek is erg mooi:
er staat een freeze op, en een blues, een Rock& Roll achtig nummer,
de nodige twosteps en walzen natuurlijk, en mooie liedjes.
Ze houden zich ook niet aan de conventie's:
zij kunnen rustig 3 keer een "A" stukje achter elkaar plakken,
voordat ze naar het "B" stukje gaan (normaal is het AABB of
AABA). Leuk!
Het samen spel accordion (Dirk
Powell) en viool (Kevin Wimmer) is erg goed, en ik vind dat Christine
erg aardig zingt, ik heb haar slechter horen zingen; ik vind haar juist
live sterker zingen dan op de studio CD's, waar je het tien keer over
kunt doen.
Ik vind trouwens dat Dirk dat Rock & Roll achtige nummer "Keep
your hands off of it" meesterlijk speelt op accordion: hij
houdt dat toch traditioneel en heel strak bij de bas
(niet van die toeren als Wayne Toups). Dat soort nummers vind ik altijd
vrij gewoontjes (blues schemaatje), maar zoals Dirk dat speelt wordt
toch iets bijzonders.
De CD is lang genoeg, er staan 16 nummers op. Waarde voor je geld!
Ik vind Geno Delafose, die de
laatste 2 nummers drumt, goed op dreef. (Hij heeft dat natuurlijk van
zijn vader geleerd) Hij speelt so wie so meer cajun dan zydeco, en dat
kan je horen. Het is een goede zaak van Balfa Toujours dat ze
altijd andere muzikanten erbij betrekken, en vooral dat ze
"zwart" en "wit" naar elkaar toe proberen te
trekken: het is een anti-racistische band,
en zo gelden ze ook in Louisiana. Ze zijn daar altijd mee bezig.
Daarom vind ik dat ook een hele leuke band, omdat het van die leuke
mensen zijn. Lekker maffe lui. Twee spelers komen niet eens uit
Louisiana: Dirk en Kevin.
Kevin Wimmer komt dacht ik uit New York, en heeft altijd andere muziek
gespeeld, tot hij bevangen raakte door de cajun. Dat hoor je in zijn
muziek: hij pakt het net iets anders aan dan de meeste cajun violisten,
veel punctueler, agressiever en minder lui dan de meeste. Hij gebruikt
ook veel blue notes. En Kevin zingt prachtig: hele oude
walsen (zoals "Valse de Belizare" op deze CD) en oude Creole
nummers, hijzingt met een hele lage, luie stem. Zijn uitspraak van het
Frans is niet zo denderend, van Dirk is dat beter.
Dirk zingt wat eigentijdser, meer zydeco achtig, maar ook met een lage
stem, zij het minder laag dan Kevin, ook minder lui, wat agressiever.
Mijn favoriete nummers zijn:
11: "Frank duPuis a pris ma femme", en
15: "Chez Geno", en mijn favoriete wals is
3: "La Valse des Pins" , en nummer
2: "Whiskey River Special" vind ik ook geweldig. Deze
nummers ben ik zelf ook aan het instuderen.
Over de hele linie vind ik deze
CD top! |
Zie
ook het verslag van
Dirk Powell over de
Live CD:
LIVE CD
Balfa Toujours bestaat uit:
Christine Balfa,vocals
Dirk Powell, acc.,fiddle,voc.
Kevin Wimmer:leadfiddle, vocals
Todd Aucoin, drums
Craig Guillory, bass
Geno Delafose, drums (2,14,15)
nummers:
1. La Chandelle est Allumee
2. Whiskey River Special
3. La Valse des Pins
4. Le reel Fruge
5. le Twostep de Bon Cafe
6. Tow Truck Blues
7. Mon Vieux Wagon
8. La Valse de Belizaire
9. le Twostep de Platin
10. Casse pas ma tete
11. Frank DuPuis a pris ma femme
12. Tu peux cogner mais tu peux pas rentrer
13. C'est tout perdu
14. Keep your hands off of it
15. Chez Geno
|