Wim Nagtegaal over de CD 
"Live in The Whiskey River Landing"
van Balfa Toujours
Rounder Records 11661-6096-2  (2000)

Qua opname vind ik het een hele krachtige CD, ook heel open: je kan alles heel goed horen, de verhouding van de instrumenten tot elkaar.   Heel sterk voor een live CD.

Ook leuk dat ze ook deze keer weer veel eigen nummers erop hebben gezet.  De numers van Dirk Powell hebben een heel eigen stijl, te gek hoe hij ze iedere keer weer verzint.
Er is een mooie afwisseling tussen de C en de D accordion.  En ook de afwisseling van de verschillende stijlen muziek is erg mooi:
er staat een freeze op, en een blues, een Rock& Roll achtig nummer, de nodige twosteps en walzen natuurlijk, en mooie liedjes.
Ze houden zich ook niet aan de conventie's:
zij kunnen rustig 3 keer een "A" stukje achter elkaar plakken, voordat ze naar het "B" stukje gaan (normaal is het AABB of AABA). Leuk!

Het samen spel accordion (Dirk Powell) en viool (Kevin Wimmer) is erg goed, en ik vind dat Christine erg aardig zingt, ik heb haar slechter horen zingen; ik vind haar juist live sterker zingen dan op de studio CD's, waar je het tien keer over kunt doen.
Ik vind trouwens dat Dirk dat Rock & Roll achtige nummer "Keep your hands off of it" meesterlijk speelt  op accordion: hij houdt dat toch traditioneel en heel strak bij de bas
(niet van die toeren als Wayne Toups). Dat soort nummers vind ik altijd vrij gewoontjes (blues schemaatje), maar zoals Dirk dat speelt wordt toch iets bijzonders.

De CD is lang genoeg, er staan 16 nummers op. Waarde voor je geld!

Ik vind Geno Delafose, die de laatste 2 nummers drumt, goed op dreef.  (Hij heeft  dat natuurlijk van zijn vader geleerd) Hij speelt so wie so meer cajun dan zydeco, en dat kan je horen.  Het is een goede zaak van Balfa Toujours dat ze altijd andere muzikanten erbij betrekken,  en vooral dat ze "zwart" en "wit" naar elkaar toe proberen te  trekken: het is een anti-racistische band,
en zo gelden ze ook in Louisiana.  Ze zijn daar altijd mee bezig.
Daarom vind ik dat ook een hele leuke band, omdat het van die leuke mensen zijn. Lekker maffe lui. Twee spelers komen niet eens uit Louisiana: Dirk en Kevin.
Kevin Wimmer komt dacht ik uit New York, en heeft altijd andere muziek gespeeld, tot hij bevangen raakte door de cajun. Dat hoor je in zijn muziek: hij pakt het net iets anders aan dan de meeste cajun violisten, veel punctueler, agressiever en minder lui dan de meeste. Hij gebruikt ook veel blue notes.  En Kevin zingt  prachtig: hele oude walsen (zoals "Valse de Belizare" op deze CD) en oude Creole nummers, hijzingt met een hele lage, luie stem. Zijn uitspraak van het Frans is niet zo denderend, van Dirk is dat beter.
Dirk zingt wat eigentijdser, meer zydeco achtig, maar ook met een lage stem, zij het minder laag dan Kevin, ook minder lui, wat agressiever.

Mijn favoriete nummers zijn:
11: "Frank duPuis a pris ma femme",  en
15: "Chez Geno", en mijn favoriete wals is
3:  "La Valse des Pins" , en nummer
2:  "Whiskey River Special" vind ik ook geweldig. Deze nummers ben ik zelf ook aan het instuderen.

Over de hele linie vind ik deze CD top!

 Zie ook het verslag van
Dirk Powell over de
Live CD:

 

   
 LIVE C
D
 

 

luistervoorbeeld:
Whiskey River Special


 

Balfa Toujours bestaat uit:
Christine Balfa,vocals
Dirk Powell, acc.,fiddle,voc.
Kevin Wimmer:leadfiddle, vocals
Todd Aucoin, drums
Craig Guillory, bass
Geno Delafose, drums (2,14,15)

nummers:
1. La Chandelle est Allumee
2. Whiskey River Special
3. La Valse des Pins
4. Le reel Fruge
5. le Twostep de Bon Cafe
6. Tow Truck Blues
7. Mon Vieux Wagon
8. La Valse de Belizaire
9. le Twostep de Platin
10. Casse pas ma tete
11. Frank DuPuis a pris ma femme
12. Tu peux cogner mais tu peux pas rentrer
13. C'est tout perdu 
14. Keep your hands off of it
15. Chez Geno

Willem Versloot, 11-2-2001